با توجه به هم امتیازی دو تیم و یک بازی کمتر فلورانسیها نسبت به بانوی پیر، این رویارویی مستقیم فرصتی مناسب برای پیشی گرفتن میزبان در رقابت کسب سهمیه به شمار میرفت. تیاگو موتا با دو تغییر نسبت به بازی قبل شاگردانش را روانه میدان کرد؛ میشل دی گریگوریو در درون چارچوب قرار گرفت، کالولو و گاتی، توسط ساوونا و مککنی در عرض حمایت میشدند. کفرن تورام جایگزین نیکو گونزالس شد و در کنار لوکاتلی قرار گرفت. ساموئل امبنگولا جایگزین کنان ایلدیز شد و در کنار کوپماینرز و چیکو کونسیسائو به حمایت از ولاهوویچ پرداخت.
در سمت مقابل فیورنتینا با سه تغییر نسبت به شکست مقابل اودینزه به میدان آمده بود؛ داویده دهخهآ در درون دروازه قرار گرفت. پیترو کوموزو و لوکا رانیری در قلب خط دفاعی به همراه دودو و فابیانو پاریسی در کناره ها خط دفاعی بنفشها را تشکیل میدادند. یاسین عدلی و دنیلو کاتالدی محور دوگانه مرکز زمین را ایجاد کردند. رافائله پالادینو آندرهآ کولپانی، آلبرت گودماندسون و ریکاردو سوتیل را پشت سر مویزه کین به کار گرفت تا هر دو تیم با آرایش ابتدایی ۱-۳-۲-۴ وارد بازی شوند.
با توجه به فشردگی میانه میدان، از همان ابتدای بازی مشخص بود که دو تیم، حساب ویژهای روی مهرههای کناری خود باز کردهاند. یوونتوس در فاز بازیسازی از عقب زمین، از الگوهای متفاوتی استفاده کرد که در ادامه و با استفاده از تصاویر بازی به شرح آنها خواهیم پرداخت.
همانگونه که در تصویر اول مشخص است در فاز اول بازیسازی یوونتوس، شاگردان موتا با تشکیل خط اول سه نفره با استفاده از دروازهبان و قرار دادن مدافعین کناری در عرض هافبکها، فیورنتینا را به پرس دعوت میکردند. فیورنتینا با آرایش ۲-۴-۴ به دفاع میپرداخت و هافبکهای مرکزی، محور دوگانه یوونتوس را پوشش میدادند. جابجایی لوکاتلی و گاتی، امکان ارسال پاس های مستقیم به فضای ایجاد شده بین خط هافبک و دفاع مهمان را برای یوونتوس فراهم میکرد. سپس دوشان ولاهوویچ و کوپماینرز مترصد دریافت پاسهای مستقیم لوکاتلی به فضای ایجاد شده بودند و در مجموع از ۱۹ دوئل هوایی، در ۱۰ مورد پیروز شدند.
از همان ابتدای بازی، تمایل بالای کفرن تورام به نفوذ و دریبلزنی در فضاهای دفاعی فیورنتینا مشهود بود. در تصویر فوق امبانگولا و ولاهوویچ تلاش میکنند تا با غافل کردن کوموزو و کولپانی، فضای لازم برای نفوذ هافبک جوان بیانکونری را فراهم کنند، اگرچه در این صحنه موفق نیستند.
در مورد تورام باید اضافه کرد که در تصویر بالا از وبسایت Fbref تهیه شده است، تمایلات هجومی کفرن تورام کاملا روشن و متمایز است. هافبک فرانسوی، در برترین صدکهای حمل توپ پیشرونده و دریبل موفق در میان هافبکهای نه فقط سری آ، بلکه هر پنج لیگ معتبر قرار دارد.
تصویر بالا فاز بازیسازی فیورنتینا را نشان میدهد. در این تصویر، خط پرس بالاتر یووه نسبت به ویولا مشهود است. کوپماینرز به ولاهوویچ میپیوندد تا آرایش ۲-۴-۴ در فاز دفاع شکل بگیرد. به محض متمایل شدن بیلدآپ فیورنتینا به یک جناح، وینگر، مهاجم، و هافبک سمت موافق با متمایل شدن به آن منطقه، پیشروی را برای رقیب دشوار میکنند. در مورد حضور مدافعین کناری یوونتوس در پرس ابتدایی، یک عدم تقارن وجود دارد. ساوونا که با سوتیل یارگیری میکند، به دلیل عدم تمایل وینگر ایتالیایی به مشارکت در بازیسازی و حضور دائمی وی در خط حمله (همانطور که در تصویر بالا عدم حضور وی دیده میشود)، در کنار مدافعین باقی میماند اما به دلیل حضور موثر کولپانی در عقب زمین، در سمت مقابل وستون مککنی هم در کنار سایر مهره های جناح چپ، به اعمال فشار در زمین تیم مهمان میپردازد.
حضور فعال کولپانی در بازیسازی و در نتیجه اضافه شدن مککنی و دوئل های فراوان این دو؛ مککنی به علت دریافت کارت زرد در دقیقه ۶۲ تعویض شد.
نکته قابل ذکر دیگر که در تصویر بالا مشخص است، این است که پالادینو با وجود آرایش مشابه دفاعی، بلاک خود را از بسیار عقبتر از آنچه در سوی مقابل زمین دیدیم، میچید. همچنین گودماندسون به مویزه کین میپیوست تا در حملات احتمالی از جناح راست، از برتری عددی راهراه پوشان جلوگیری کند.
برای مقابله با این وضعیت، یوونتوس اقدام به بازیسازی به شیوه متفاوتی کرد. در تصویر فوق میبینید که لوکاتلی بین دو مدافع میانی قرار گرفت تا فولبکها بالا رفته و عرض را به کونسیسائو و امبانگولا بسپرند. حضور پنج بازیکن در بین مدافعین فیورنتینا، پوشش عرض زمین را دشوار میکرد.
در این حالت اضافه شدن فولبکهای یوونتوس، فیورنتینا را مجبور به تشکیل عرض پنج نفره میکرد. حالا لوکاتلی و تورام فضای کافی برای انتقال توپ به جناح مخالف برای چیکو کونسیسائو، فضاسازی و ترکیب با ولاهوویچ و یا حتی نفوذ مستقیم به عمق دفاع شاگردان پالادینو را در اختیار داشتند.
تصویر بالا نیز آرایش دیگری را نشان میدهد که تا پایان بازی بارها مورد استفاده میزبان قرار گرفت: تشکیل خط سه نفره مدافعین و آزادی مککنی به اضافه شدن در خط دوم بازیسازی. در این حالت ساوونا، گاتی و کالولو سه نفر عقب زمین را تشکیل میدادند. مککنی در سمت چپ زمین کولپانی را به خود مشغول میکرد و کوپماینرز با اضافه شدن به خط هافبک، عملا باعث برتری سه در مقابل دو در مرکز میدان میشد. کومزو برای پوشش فضای ایجاد شده به کمک محور تیم خود میآمد و این همه چیز را بدتر کرد. کفرن تورام حالا فضای مورد نیاز برای حمله به قلب دفاع حریف را پیدا کرده بود و با فضاسازی زیبای ولاهوویچ، به راحتی وارد محوطه فلورانسیها شد و گل اول بازی را به ثمر رساند.
پس از گل اول، شاگردان موتا عقبتر نشسته و سعی در استفاده از فضای پشت خط هافبک فیورنتینا از طریق ارسالهای بلند داشتند. تیم مهمان، با تشکیل ۵-۳-۲ و اشغال عرض دفاعی بیانکونری، سعی در ضربه زدن به این تیم کرد.
فشار فیورنتینا و تشکیل ۵-۳-۲ در تصویر فوق مشخص است. مدافعین میانی در تصویر دیده نمیشوند و همچنین پاریسی پشت اسکوربورد از دید تصویر پنهان است. برخلاف یوونتوس، عرض خط حمله ویولا توسط فولبک های این تیم تامین میشد و در این صحنه کولپانی با جلو کشاندن کالولو و سپردن توپ به گودماندسون، فضایی برای نفوذ دودو ایجاد میکند. مثلث با موفقیت شکل میگیرد و تنها ارسال بیکیفیت دفاع راست برزیلی باعث حفظ نتیجه میشود.
اما تنها دقایقی بعد، شروع سریع بازی توسط دهخهآ، با غافلگیری خط دفاع یوونتوس همراه است و در شرایطی که چیکو کونسیسائو به کندی در حال بازگشت به زمین خودی است، یاسین عدلی به زیبایی از جناح چپ زمین توپ را به محوطه شش قدم یوونتوس ارسال میکند. زمانبندی کالولو دقت لازم را ندارد و مویزه کین با ضربه سری دقیق جدال آلیانز را به تساوی میکشاند.
با گل تساوی مهمان، تشکیل خط دفاع سه نفره و جابجایی لوکاتلی و گاتی از سر گرفته شد و روی گل دوم یوونتوس بسیار موثر بود. حضور گاتی در جناح و حمل توپ لوکاتلی به سمت اورلود ایجاد شده، ویولا را مجبور به اشغال پنج نفر در محل شلوغی بازی میکند. ریکاردو سوتیل توسط ساوونا و کونسیسائو مشغول به پوشش عرض زمین شده و کوپماینرز در این میان در فضایی مناسب آزاد است. ادامه سناریو مانند گل اول شکل گرفت و کفران تورام باز هم با کمک فضاسازی کوپماینرز و ولاهوویچ وارد محوطه شد و گل دوم میزبان را به ثمر رساند.
سیستم ۵-۳-۲ فیورنتینا گاهی با حضور هر دو فولبک تیم در آخرین خط، به حالت عجیب ۶-۲-۲ تبدیل میشد که در تصویر مشخص است (مدافعین دیده نمیشوند). به جز باکس چهارنفره دو مدافع و محور دوگانه، تمامی مهرههای پالادینو در یک سوم پایانی حضور داشتند و این آرایش خطرناک ضدحملاتی برای میزبان ایجاد کرد که با هوشیاری این باکس چهارنفره، راه به جایی نبرد.
در واکنش به اورلودهای سنگین یوونتوس در سمت چپ زمین، فیورنتینا اقدام به پرس بالاتری در زمین کرد تا قبل از ایجاد اورلود روی مهره های کناری یووه فشار ایجاد کند. این پرس نهایتا باعث اشتباه مهلک کامبیاسو در دقایق پایانی مسابقه شد و ویولا به خوبی از آشفتگی خط دفاع میزبان خود بهره برد تا سوتیل با ضربهای پرقدرت دروازه دیگریگوریو را برای بار دوم باز کند.
تساوی نتیجهای عادلانه برای یکی از تاکتیکیترین مسابقات این فصل سری آ بود. یوونتوس ایدههای متنوع و موثری در بازیسازی و خلق موقعیت به کار گرفت اما اشتباهات فردی و تیمی در دفاع آنها را مجازات کرد. فیورنتینا با قدرشناسی از فرصتهای ایجاد شده و مقابله هوشمندانه با تاکتیکهای موتا، یک امتیاز ارزشمند خارج از خانه به دست آورد. ریکاردو سوتیل علی رغم غفلتهای دفاعی که در هر دو گل تورام نقش داشت، با فروریختن دروازه بیانکونری، جایگاه تیم خود را در جدول سری آ قبل از پایان سال ۲۰۲۴ حفظ کرد.