نسل ما در جایگاه ویژه‌ای نسبت به شکل‌گیری و تکامل بازی‌های ویدئویی است زیرا تقریبا آغاز، بلوغ و تکامل آن را در دوران زندگی به چشم دیده‌ایم. خصوصا برای فوتبال همیشه مهم‌ترین و بهترین بازی بود. با افزایش کیفیت گرافیکی حیرت و ذوق زدگی همزمان داشتیم، تبدیل بازیکنان از چند دایره و مربع هم‌شکل به امروز که جزییات صورت هم به دقت پرداخته شده را به چشم دیده‌ایم. برای نمونه وقتی برای اولین بار در فیفا 94 موی باتیستوتا بلند بود و موی راوانلی نقره‌ای، چنان ذوقی داشتیم که قابل توصیف نیست.
برای من همیشه جالب بوده که چرا بازیکنان حرفه‌ای هم تا این حد به این بازی علاقه دارند. فوتبال ویدئویی برای ما همه آن چیزی بود که نبودیم. مربی یا بازیکن. خصوصا وقتی امکان شبیه سازی زندگی حرفه‌ای یک فوتبالیست اضافه شد، افسون بازی برای ما دو چندان شد. همیشه فکر می‌کردم اگر فوتبالیست حرفه‌ای بودم، وقتم را برای این جهان شبیه‌سازی شده تلف نمی‌کردم. اما در جریان ساخت این ویدئوی هنر فوتبال با مهرداد احمدپور، دوباره به مسئله فکر کردم و به مرحله اوره‌کا رسیدم!
به نظرم آنچه این بازی را برای بازیکنان واقعی جذاب می‌کند این است که آن‌ها همیشه از داخل این جهان اطراف را دیده‌اند و بازی آن‌ها را قادر می‌سازد که یک قدم عقب بگذارند و از بیرون چیزی را که خودشان درونش هستند شبیه سازی و کنترل کنند. برای ما کاملا برعکس است. زیبایی بازی همین است که می‌تواند این گسترش جزء به کل را در هر دو جهت اجرا کند.
البته در نهایت، این همه بحث فلسفی ندارد! بازی است. از آن لذت می‌بردیم و کمابیش هنوز هم می‌بریم. بهتر است اینطور نگاه کنیم که این ویدئوی هنر فوتبال در این روزهای بی فوتبالی، صرفا مرور یک نوستالژی است که در زندگی بسیاری از ما حضور پر رنگی داشته است.
یک پاسخ
به شخصه برای من فوتبال 99 پلی استیشن 1 بیشترین تاثیرگذاری رو داشت .
چون اون زمان اخبار زیادی از بازیکن ها وجود نداشت و خیلیاشون برای امثال من ناشناخته بودن. با اون بازی پلی استیشنی من بازیکن های زیادی مثل:
پاتریک امبوما
روبرت یارنی
آموگاچی
آریل اورتگا
مصطفی حاجی
و … رو شناختم