لیورپول یورگن کلوپ در خانه پذیرای اتلتیکو مادرید بود، در حالی که بسیاری با به یاد آوردن بازگشت باشکوه این تیم در فصل گذشته برابر بارسلونا، جبران یک گل را در آنفیلد کار دشواری نمی‌دانستند. البته حق با آن‌ها بود و لیورپول یک گل را جبران کرد. منتها در مقابل قرمزها مربی قرار داشت که ثابت کرده یک کار را شاید بهتر از هر کسی در فوتبال امروز دنیا بلد است. صبر کردن، صبر کردن، و نهایتا استفاده بهینه از فرصت‌های اندک. شروع بازی با سورپرایز مهمی همراه نبود. حملات پر دامنه لیورپول و دفاع منطقه‌ای با عمق کم و در عقب زمین اتلتیکو مادرید، که برای دفع این حملات برنامه ریزی شده بود. البته سیمئونه از همان ابتدای بازی نگاه ویژه ای به فضای ذاتی که لیورپول برای ضد حمله به رقبا می‌دهد داشت: فضای پشت دو فولبک بالا آمده. اما در ابتدا خیلی کم‌تر ریسک نفوذ را برای تیمش می‌خرید و حتی پس از دریافت گل اول و مساوی شدن بازی، تا پایان نود دقیقه ماجرا فرق چندانی نکرد. لیورپول فرصت داشت که در طول نود دقیقه کار را تمام کند. علیرغم دفاع منظم و پر تعداد و فشرده اتلتیکو، آن‌ها چند بار با روش‌هایی که در ویدئو خوهید دید، به دروازه اتلتیکو رسیدند اما بی دقتی در ضربه تمام کننده باعث شد که کار به وقت اضافه برود. پس از به ثمر رسیدن گل دوم لیورپول، سیمئونه نشان داد که برای این لحظه هم از قبل برنامه دارد و فشار را روی نقطه ای گذاشت که با پرس پر دامنه دروازه بان و دفاع لیورپول وادار به اشتباه شدند. در ادامه هم وقتی لیورپول به شدت به دنبال زدن گل بود، از همان ضعف ذاتی سیستم هجومی لیورپول برای زدن گل بعدی استفاده کرد. در مجموع بازی لذتبخشی بود. زیبایی فوتبال در همین است که هیچ استراتژی به خودی خود برتری بر دیگری ندارد. هم می‌شود با بازی هجومی برنده شد و هم با بازی دفاعی. تقابل این دو استراتژی و دو مربی با تفکر متضاد اما هر دو توانا و خلاق از زیباترین نقاط برخورد در فوتبال است. در ویدئوی زیر که کاری است از گروه آنالیز باشگاه دانشجویان فوتبال، تلاش شده برخی از مهم‌ترین نکات تاکتیکی این بازی نمایش داده شود.
منو
یک پاسخ
آنالیز جالبی بود. امیدوارم به زودی شاهدش دوباره فوتبال باشیم.
تو این زمان که فوتبال پخش نمیشه بنظرم فرصت خوبیه که فوتبالای سالهای قبل رو هم آنالیز کنید.