تیم ملی اسپانیا در حالی به مصاف سوئد رفت که در چند بازی اخیر خود نتوانسته بود نمایش ایده‌آلی را در جریان رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2022 ارائه دهد و عملکرد تیم انریکه در بازی مقابل گرجستان و یونان باعث شدت گرفتن انتقادات از او شده بود. پس از اعلام لیست تیم ملی اسپانیا و غیبت بازیکنان تاثیرگذار تیم ملی و لالیگا مانند راموس، ناچو و آسپاس رسانه‌های اسپانیایی بیش از پیش تصمیم‌های انریکه را زیر سوال بردند.
همچنین این تیم در آخرین اردوی خود پیش از شروع یورو نیز با بحران کرونا مواجه شد و با مثبت شدن تست کرونای سرخیو بوسکتس، دیدار این تیم مقابل لیتوانی برگزار نشد تا این تیم تنها با انجام یک دیدار دوستانه مقابل پرتغال راهی رقابت‌های یورو شود.
در طرف دیگر نیز، سوئد که زمان حضور یان اندرسون عملکرد خوبی را از خود به جا گذاشته و حتی در رقابت‌های جام جهانی به جمع هشت تیم پایانی راه یافته بود، دو بازیکن خود یعنی کولوسفسکسی و سوانبری را پس از برگزاری دومین بازی دوستانه خود به علت ابتلا به کرونا برای بازی مقابل اسپانیا از دست داد. زلاتان ابراهیموویچ نیز که به تازگی به تیم ملی برگشته بود، پس از مصدومیت در رقابت‌های داخلی فوتبال ایتالیا نتوانست آمادگی خود را برای رقابت‌های یورو به دست آورد.
اونای سیمون به عنوان دروازه‌بان اسپانیا در بازی با سوئد در ترکیب این تیم قرار گرفت و لوییز انریکه دخیا را نیمکت‌نشین کرد. سرمربی تیم ملی اسپانیا در اولین بازی یورو 2020 دست به کاری کم‌سابقه در فوتبال نیز زد و در خط دفاع تیم خود دو بازیکن چپ‌پا را یعنی امریک لاپورت و پائو تورس در پست مدافع مرکزی به میدان فرستاد. همچنین او در پست دفاع راست مطابق انتظار به مارکوس یورنته اعتماد کرد و در سمت دیگر خط دفاع جوردی آلبا را به گایا ترجیح داد. در خط هافبک نیز انریکه ترجیح داد رودری جایگزین بوسکتس مبتلا به کرونا باشد و پدری و کوکه دیگر بازیکنان خط هافبک اسپانیا بودند. فران تورس و دنی المو نیز مطابق انتظار وینگر راست و چپ اسپانیا بودند. انریکه موراتا را به مورنو برای بازی به عنوان مهاجم نوک ترجیح داد و به این شکل آرایش ۳-۳-۴ تیم خود را تکمیل کرد.
در ترکیب تیم ملی سوئد اولسن به عنوان شماره یک درون دروازه قرار گرفت. لیندلوف به عنوان شناخته‌شده‌ترین بازیکن ترکیب سوئد در کنار دنیلسون دو مدافع مرکزی تیم ملی این کشور بود و لوستیگ و آگوستینسون در پست دفاع راست و چپ به میدان رفتند. اکدال و کریستفر اولسون نیز محور دو هافبک میانی سیستم ۲-۴-۴ سوئد را تشکیل می‌دادند. هافبک چپ تیم امیل فورسبرگ و هافبک راست تیم لارسون بود و زوج خط حمله تیم را مارکوس برگ و ایساک می‌ساختند.
اسپانیا مطابق بازی‌های گذشته تلاش می‌کرد با پاس‌کاری‌های متعدد در خط دفاعی و پس از آن ایجاد برتری عددی و تعدد بازیکنان در کناره‌ها بتواند فضای لازم جهت فرار بازیکنانی مانند مارکوس یورنته و فران تورس در سمت راست و جوردی آلبا و دنی المو در سمت چپ را فراهم سازد.
هنگامی که توپ به سمت چپ زمین تیم ملی اسپانیا می‌رفت، پدری خود را به پائو تورس، مدافع مرکزی سمت چپ، نزدیک می‌کرد و آلبا به سمت بالایی کانال کناری سمت چپ می‌رفت و دنی اولمو جهت انجام فرارهایی پشت به سمت محوطه جریمه در نیم‌فضای سمت چپ قرار می‌گرفت. در واقع تیم ملی اسپانیا با استفاده از قدرت حمل توپ پدری تلاش می‌کرد فضایی جهت آزاد کردن اولمو یا فرار آلبا برای انجام ارسال به سمت محوطه جریمه فراهم کند. با این کار، پدری به همراه پائو تورس موفق می‌شدند فضای پشت سر آلبا را تا حدی پوشش دهند و به این ترتیب خطری از این طریق خط دفاع اسپانیا را تهدید نمی‌کرد.
در سمت راست نیز هنگامی که کوکه توپ را از امریک لاپورت دریافت می‌کرد، یورنته در نیم‌فضای راست قرار می‌گرفت و فران تورس بین سه کانال طولی زمین یعنی کانال کناری سمت راست، نیم‌فضای سمت راست و بخش مرکزی دائماً حرکت می‌کرد. در چنین شرایطی کوکه علاوه بر داشتن گزینه ارسال پاس به محوطه جریمه جهت استفاده موراتا و اولمو، می‌توانست در صورت دیدن فضای مناسب پشت خط دفاعی سوئد به فران تورس و یورنته پاس دهد. اتفاقی که در جریان بازی به شکل مکرر تکرار نشد و اسپانیا جز چند مورد اندک موفق به آزادسازی وینگرهای تیم پشت دفاع حریف نشد.
اما مسئله دیگری که اسپانیا را تا پیش از تعویض رودری با تیاگو همواره در میانه میدان و فاز اول بازی‌سازی آزار داد، خارج شدن هافبک محوری تیم از جریان بازی بود. در هر زمانی که آمریک لاپورت و پائو تورس، دو مدافع میانی تیم ملی اسپانیا تلاش می‌کردند تا توپ را به رودری پاس دهند، یک مهاجم فضای مقابل او را به شکلی پوشش می‌داد که امکان ارسال پاس به او را ناممکن می‌ساخت. در صورت نیاز دیگر مهاجم تیم ملی سوئد او را مهار می‌کرد و این بازیکن نمی‌توانست نقش خود را به عنوان تعیین‌کننده سرعت جابه‌جایی توپ در میانه میدان اسپانیا به خوبی انجام دهد. در نتیجه بازیکنان اسپانیا مجبور می‌شدند تا توپ را بیش از حد در کناره‌ها نگه دارند و نتوانند از اورلود بازیکنان‌شان در گوشه‌ای از زمین به خوبی استفاده کنند و توپ را به سمت دیگر برسانند و به این دلیل بازی‌سازی‌های اسپانیا در بیشتر اوقات ناموفق و بی‌نتیجه بود. مشکلی که پس از ورود تیاگو رفع شد و هافبک لیورپول با جابهجاییهای خود از تله cover shadow مهاجمان سوئد خارج شود و بتواند بیشتر از رودری در وسط زمینه صاحب توپ شود و با شیفت کردن سریع توپ از منطقه‌ای به منطقه دیگر وظایف یک هافبک سیستم تک‌محوره را انجام دهد.
برنامه دیگر سوئد برای خنثی کردن حملات و بازی‌سازی اسپانیا، حضور همزمان هافبک کناری، هافبک مرکزی و دفاع کناری هر سمت زمین برای مقابله با زوج‌سازی‌های پدری، آلبا و اولمو در سمت چپ و کوکه، یورنته و تورس در سمت راست بود. در واقع ۲-۴-۴ پیوسته سوئدی‌ها در این لحظات به شکل موقت شکسته می‌شد و این بازیکنان با پوشش فضاهای خطرناک یا گذاشتن فشار و پرس کردن بازیکنان تیم ملی اسپانیا تلاش می‌کردند تا آنها را مجبور به ارسال پاس‌های بی‌ارزش رو به عقب کنند.
در چنین شرایطی اضافه شدن به سمت چپ و راست علاوه بر ناکامی سیستم دفاعی سوئدی‌ها در خنثی کردن برنامه‌های تیم ملی اسپانیا در کناره‌ها و ایجاد فضا برای هافبک خلاقی مثل کوکه، این فرصت را برای دو وینگر اسپانیا فراهم می‌کرد تا با فرارهای خود در موقعیت گلزنی قرار بگیرند و دروازه سوئد را تهدید کنند. مشاهده می‌کنید که در جریان مالکیت اسپانیا با وجود رد و بدل کردنِ پاس‌های زیاد، اضافه شدن موراتا به سمت راست بازی‌سازی اسپانیا و ارسال پاس بلند از سوی پدری به آن ناحیه است که فرصت مناسبی برای کوکه فراهم می‌کند تا توپ را دور از فشار فورسبرگ به فضای میان مدافعین سوئد ارسال کند و یکی از معدود فرارهای دو وینگر اسپانیا و جایگیری‌َ خوب‌شان در فضای بین فولبک چپ و مدافع وسط سوئد و فضای بین دو مدافع وسط سوئد به خلق یک موقعیت گلزنی برای این تیم منجر شود.
در این دیدار تیم ملی سوئد در انتقال از دفاع به حمله ضعف نشان داد و بیشتر تلاش‌های این تیم به دلیل پرس واکنشی تیم ملی اسپانیا خنثی می‌شد؛ پس از لو رفتن توپ از سوی بازیکنان اسپانیا، بازیکن سوئدی صاحب توپ از سمت یک یا چند بازیکن اسپانیا تحت فشار قرار می‌گرفت و گزینه‌های خطرناکی که او می‌توانست به آنها پاس دهد توسط بازیکنان تیم ملی اسپانیا مهار می‌شدند و به این ترتیب سوئدی‌ها خیلی سریع توپ را از دست می‌دادند.
هنگام پرس نیز اسپانیا آرایش ۲-۳-۱-۴ می‌گرفت و موراتا به همراه یکی دیگر از وینگرهای تیم، لیندلوف و دنیلسون را پرس می‌کردند و خط هافبک (بدون رودری) به همراه یکی دیگر از وینگرها عرض سه نفره‌ای را تشکیل می‌دادند تا در صورت اشتباه مدافعین میانی و دروازه‌بان تیم ملی سوئد، مالکیت توپ را به سرعت به دست آورند. رودری نیز فضای پشت سر این عرض سه نفره را پوشش می‌داد تا در صورت عبور توپ از میان پنج نفر جلوی زمین بتواند فضای پشت سر آنها را پوشش دهد.
گرچه اسپانیا در اولین دیدار یورو 2020 خود چندین موقعیت گلزنی مقابل سوئد خلق کرد، اما در بیشتر دقایق بازی نتوانست ضرب‌آهنگ بازی خود را به شکل ایده‌آل تنظیم کند و مدافعان و هافبک‌های میانی این تیم دقایق زیادی را صرف پیدا کردن گزینه‌های پاس ایده‌آل می‌کردند و این تیم زمان زیادی را از دست داد. به نظر می‌رسد تیم انریکه نیاز دارد تا تغییراتی برای بهبود سیستم کلی تیم ایجاد کند، اما در طرف مقابل سوئد با چند مهار اولسن موفق شد اسپانیای لوییز انریکه را متوقف کند؛ تیم اندرسون با ارائه ۲-۴-۴ و سیستمِ دفاع از عقب زمین خود (low block) موفق شد اسپانیا را در اولین گام متوقف کند، اما باید دید که آیا این تیم می‌تواند در مقابل تیم‌هایی که کمتر از اسپانیا مالکانه بازی می‌کنند موفق شود یا نه.