تیم لیورپول با تعدادی مصدوم پس از وقفه بازی‌های ملی، که به مصدومین قبلی تیم اضافه شدند، شرایط سختی را می‌گذراند. البته کلوپ قبلا بارها نشان داده که خلاقیت کافی برای مواجهه با شرایط سخت را چه به لحاظ انعطاف تاکتیکی در جهت چیدمان تیم و چه از نظر پیدا کردن جایگزین مناسب و تغییر پست بازیکنان در صورت نیاز دارد. از بازی این تیم برابر لستر (که در این مقاله به تفصیل به بررسی تاکتیکی آن می‌پردازیم) مشخص شد که لیورپول را بدون فن‌دایک و هندرسون و آرنولد و صلاح هم نه تنها نمی‌شود دست کم گرفت، بلکه حتی تصویری کمتر از مدعی قهرمانی نمی‌توان از این تیم داشت.
اما در دیدار وسط هفته چمپیونزلیگ برابر آتالانتا، کلوپ تصمیم گرفت علیرغم اینکه همچنان چند بازیکن اصلی را در اختیار نداشت به چند بازیکن اصلی دیگر هم استراحت بدهد. رابرتسون، فابینیو، فیرمینو و ژوتا رو روی نیمکت نشاند تا شاهد دوباره‌ای باشد بر این مدعا که تیم‌های انگلیسی همیشه لیگ را از بازی‌های اروپایی بیشتر جدی می‌گیرند. حتی اگر سطح بالاترین رقابت جهان، یعنی چمپیونزلیگ باشد. البته لیورپول با کسب 9 امتیاز در سه بازی اول، و دیدار آسان پیش رو مقابل میتیلند خطر چندانی در گروه حس نمی‌کند، اما شاید توقع بازی خوب و منسجم از آتالانتا هم پس از آن شکست سنگین 5 بر 0 نمی‌رفت. آتالانتا که فصل قبل پس از پایان لیگ برای چند هفته درگیر تمرینات و بازی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان بود، فرصت زیادی برای استراحت نداشت و در بازی رفت در حالی برابر لیورپول قرار گرفت که تیم بسیار خسته و فرسوده بود و این دو هفته تعطیلی، زمان خوبی برای این تیم بود که تجدید قوا کند. به این ترتیب پس از ورود همزمان رابرتسون، ژوتا، فیرمینو و فابینیو به زمین هم توانست نبض بازی را حفظ کند و لیورپول را در آنفیلد شکست دهد. شکستی که در میانه بحران همزمان کرونا و مصدومیت بازیکنان (که برخی از آنها به تدریج در حال بهبودی هستند)، شاید کم‌هزینه‌ترین شکست ممکن باشد و اگر قرار بود کلوپ یک بازی را برای باختن انتخاب کند، قطعا همین بازی بود، اما لیورپول برای باخت به زمین نیامده بود، خصوصا اینکه این نخستین باخت لیورپول در نود دقیقه یک بازی رقابتی در آنفیلد، از سپتامبر 2018 بود.
لیورپول – لستر
یکشنبه شب شاهد بازی حساس بین لیورپول و لستر سیتی بودیم؛ دو تیمی که رده اول و سوم لیگ را در اختیار داشتند و در هفته‌های اخیر فرم خوبی را از خود نشان داده بودند. برای لیورپول این بازی تحت‌الشعاع مصدومیت‌های سریالی بازیکنان کلیدی این تیم از جمله فن‌دایک، تیاگو آلکانترا، الکساندرآرنولد و مثبت شدن تست کرونای محمد صلاح بود. در سمت مقابل، برندن راجرز در برابر تیم سابقش علاوه بر مصدومین قدیمی مثل سویونچو و اندیدی، تیموتی کاستانیه خرید جدید خود را – که عملکردی عالی از خود نشان داده بود – در اختیار نداشت. در نهایت یورگن کلوپ با عملکردی عالی علاوه بر پیروزی پر گل 3-0 نشان داد در شرایط سخت هم می‌تواند تیم خود را به بهترین شکل هدایت کند.
ترکیب دو تیم
بازیسازی از عقب زمین لستر و پرس لیورپول
در هنگام بازی‌سازیِ لستر از عقب زمین فوفانا به دفاع راست می‌آمد و آلبرایتون با حرکت به سمت خط حمله ترکیب تیم را به صورت 1-3-2-4 در می‌‌آورد. در مقابل این چینش لیورپول در ادامه تغییر استراتژی پرسینگ خود در این فصل با فشار کم‌تری پرس می‌کرد و سعی در بستن فضاهای میانی و قطع ارتباط با هافبک‌های مرکزی لستر داشت که البته در دقایق کوتاهی از بازی هم هجومی‌تر می‌شد. فیرمینو با نگه داشتن یکی از هافبک‌های مرکزی لستر در سایه خود و نبی کیتا یا کرتیس جونز با جلو آمدن و پرس هافبک دیگر سعی در بستن فضاهای میانی داشتند و سادیو مانه و ژوتا هم راه پاسهای طولی در نیم‌فضاها رو می‌بستند.
برای خنثی کردن این پرس گاهی اوقات جیمز مدیسون برای کمک به خط هافبک و دریافت توپ به عقب زمین می‌آمد، اما همیشه توسط یکی از هافبک‌های لیورپول یارگیری و پرس می‌شد و اجازه بازیسازی به او داده نمی‌شد، گرچه در مواردی او موفق شد با تکیه بر تکنیک خود از سد پرس لیورپول عبور کند. پرس واکنشی لیورپول در این بازی هم بیشتر در تلاش برای خریدن وقت و برگشتن بازیکنان به موقعیت خود بود که این کار هم به بهترین شکل انجام شد؛ در دقایقی از بازی حتی شاهد دفاع شبه اتوبوسی از لیورپول بودیم که به شدت عجیب اما مثمر ثمر بود.
حضور فوفانا در پست دفاع راست و به عقب آمدن مدیسون هنگام بازیسازی از عقب زمین لستر
لستر در مواقعی رو به بازی بلند برای استفاده از جیمی واردی در پشت مدافعین لیورپول آورد که با هوشیاری ماتیپ و به خصوص فابینیو که روز فوق‌العاده‌‌ای را پشت سر می‌گذاشت، به جایی نرسید.
استفاده لستر از پاسهای بلند عقب زمین و هوشیاری و پوشش فابینیو
معدود موقعیت‌های لستر هم از کارهای ترکیبی هاروی بانز و جیمز جاستین در سمت چپ به دست می آمد که در هنگام این حملات هم لستر به شدت در یک‌سوم دفاعی حریف کم‌دقت ظاهر شد.
حرکت ترکیبی هاروی بارنز و جیمز جاستین و فرار او پشت جیمز میلنر
هنگام دفاع لستر به آرایش 1-4-5 در می‌آمد و سعی در بستن فضاهای بین خطوط داشت. علاوه بر این، هنگام عقب آمدن مهاجمین لیورپول، همواره یکی از مدافعین لستر برای زیر فشار گذاشتن او همراهش حرکت می‌کرد. برای مثال، وزلی فوفانا مامور مهار سادیو مانه بود و عملکرد نسبتا مناسبی را هم از خود نشان داد.
وزلی فوفانا که در حال یارگیری شدید سادیو مانه است
لیورپول هم مانند همیشه سعی در بازیسازی از طریق مدافعین کناری خود و خلاقیت آنها داشت. به علت نبود الکساندر آرنولد بیشتر این بازیسازی از سمت چپ و توسط رابرتسون انجام می‌شد؛ رابرتسون هم با یک بازی در کلاس جهانی و آمار خیره‌کننده‌ای که در شکل زیر دیده می‌شود یکی از ارکان موفقیت لیورپول در این بازی بود.
در سمت مقابل جیمز میلنر هم در مواردی که باید نقش خود را در بازیسازی ایفا می‌کرد، این کار را – هرچند کم‌رنگ‌تر اما – به نحو احسن انجام می‌داد. مهره کلیدی دیگر لیورپول هنگام بازیسازی از عقب زمین فیرمینو بود که بهترین بازی فصل خود را به نمایش گذاشت و علی رغم از دست دادن دو موقعیت خوب، با گلزنی مزد بازی خوب خودش را گرفت (شادی بعد از گل فیرمینو و تبریک تک تک بازیکنان لیورپول نشان فشار شدیدی بود که روی فیرمینو به علت نمایش‌های ضعیف چند بازی اخیر قرار داشت).
بازیسازی عقب زمین با استفاده از رابرتسون و عقب آمدن فیرمینو برای کمک به بازیسازی
کرتیس جونز هنگام بازیسازی به عنوان بازیکن آزاد عمل می‌کرد و معمولا در جناحین برای ایجاد اوورلود و سوییچ دیده می‌شد. جابه‌جایی کرتیس جونز را در نقشه پاسهای او در شکل زیر هم می‌توان یافت. در این شکل دیده می‌شود که جونز به نوعی در تمام نقاط زمین حضور داشته است.
گل دوم لیورپول هم با اوورلود سمت راست زمین، پاس با طول بالای زیبای کرتیس جونز به رابرتسون، جا گذاشتن آلبرایتون در موقعیت یک در برابر یک و سانتر زیبای او و در نهایت ضربه سر دیگو ژوتا به ثمر رسید.
اوورلود و پاس بلند کرتیس جونز برای رابرتسون و دریبل او پیش از ارسال پاس گل دوم برای ژوتا
در نهایت لیورپول با وجود خیل عظیم مصدومین در یک بازی به شدت برتر نسبت به تیم حریف – حریفی که تیم‌هایی مثل منچستر سیتی، آرسنال و لیدز را شکست داده بود و در صدر لیگ قرار داشت – موفق به کسب یک برد دل‌چسب پیش از بازی این هفته برابر آتالانتا در چمپیونزلیگ شد. بازی فوق‌العاده فیرمینو که بهترین بازیکن زمین بود و نشان از دوران اوج خود داشت هم کلوپ را به روزهای آینده امیدوارتر کرد. بازگشت مصدومین در هفته‌های آینده و عملکرد خوب جانشینان در بازی‌های اخیر نوید یک قهرمانی دیگر را برای لیورپول می‌دهد. برای لستر اما این بازی به نوعی زنگ خطر بود که در هر بازی نمی‌توانند مانند بازی با آرسنال توپ و میدان را به حریف بدهند و پیروز از زمین خارج شوند. اشتباهات دفاعی آنها هم – مخصوصا از طرف جانی اوانز – باعث شد جای خالی سویونچو بیشتر حس شود.
برایتون – لیورپول
ظهر شنبه به وقت محلی لیورپول در استادیوم هالمر به مصاف برایتون خواهد رفت. جدال تیم دوم با تیم شانزدهم جدول، که روی کاغذ برای لیورپول ساده به نظر می‌آید. اما در این میان نگرانی‌هایی هم وجود دارد. همانطور که گفتیم شکست برابر آتالانتا برای لیورپول هزینه زیادی نداشت (شاید هزینه بیشتری برای آژاکس داشته باشد!) اما بخش نگران‌کننده شکل بازی تیم بود که لیورپول موفق نشد حتی یک موقعیت گل ایجاد کند، و حتی یک شوت به چهارچوب هم نداشت، که البته بسیاری از هواداران لیورپول اطمینان دارند که در بازی روز شنبه و با آمادگی بیشتر بازیکنان تازه از مصدومیت برگشته و نزدیک‌تر شدن ترکیب به تیمِ اصلی، برطرف خواهد شد و لیورپول شبیه تیمی خواهد شد که جلوی لستر به میدان رفت. برایتون هم اگرچه تیم شانزدهم جدول است اما در هفته‌های اخیر کاملا پیشرفت داشته و پیروزی خارج از خانه آنها برابر آستون ویلا در هفته گذشته گواه این مدعاست. خبر خوب اما برای لیورپول این است که جردن هندرسون به تمرین تیمی برگشته و احتمال دارد برای بازی شنبه آماده باشد -حداقل برای بخشی از بازی- و با به کار گرفتن ماتیپ و فابینیو در خط دفاعی و سه بازیکن اصلی تیم در خط حمله، یعنی صلاح، مانه و فیرمینو، لیورپول می‌تواند روز شنبه صدر جدول را موقتا در اختیار بگیرد و منتظر لغزش مورینیو در بازی دشوار یکشنبه برابر چلسی در استمفورد بریج بماند.