در مهم‌ترین بازی هفته سیزدهم لالیگا دو تیم همشهری اتلتیکو مادرید و رئال مادرید به مصاف یکدیگر رفتند. شرایط در لالیگا برای دو تیم بسیار متفاوت پیش می‌رفت؛ اتلتیکو با دو بازی کمتر نسبت به سوسیداد در رده اول لیگ قرار داشت و طعم شکست را نچشیده بود و شانس اصلی قهرمانی به حساب می‌آمد؛ رئال در سمت مقابل تا هفته پیش شرایطی به شدت بحرانی را پشت سر می‌گذاشت، تا جایی که زمزمه‌های اخراج زیدان به گوش می‌رسید. هفته گذشته اما برای هر دو تیم خوش‌یمن بود؛ اتلتیکو با پیروزی در لالیگا صدرنشین و با پیروزی در لیگ قهرمانان اروپا جواز صعود را کسب کرد؛ یاران زیدان هم در دو بازی سخت برابر قهرمان فصل گذشته لیگ اروپا در لالیگا و مونشن گلادباخ در لیگ قهرمانان برنده شدند تا علاوه بر اول شدن در گروه خود فشار از روی تیم برداشته شود. در نتیجه هر دو تیم با روحیه بسیار بالا به مصاف یکدیگر می‌رفتند.
ترکیب دو تیم
مهم‌ترین خبر برای رئالی‌ها بدون شک بازگشت راموس کاپیتان تیم بود که در دوران مصدومیت به شدت جای خالی‌اش حس می‌شد و پس از بازی حساس در برابر مونشن گلادباخ در لالیگا هم وارد ترکیب اصلی رئال شد. در کنار راموس، رافائل واران، کارواخال و فرلان مندی خط دفاعی چهار نفره رئال را جلوی تیبو کورتوا تشکیل می‌دادند. در خط هافبک مثلث همیشگی زیدان یعنی مودریچ، کروس و کاسمیرو مورد استفاده قرار گرفتند و در خط حمله در غیاب دوباره هازارد، وینیسیوس جونیور و لوکاس واسکز که ارزش‌های هجومی خود را در غیاب کارواخال در پست دفاع راست به نمایش گذاشته بود، کریم بنزمای روی فرم را همراهی می‌کردند.
چرخش جایگاه بازیکنان توسط زیدان و تسلط رئال بر بازی
زیدان در این بازی برای پیش بردن توپ از راه‌های قابل بحث و جالبی استفاده کرد؛ در چینش رئال هنگام بازی‌سازی از عقب زمین کروس و مودریچ به عنوان دفاع چپ و راست فعالیت می‌کردند؛ در نتیجه این جای‌گیری، مندی و کارواخال به جلو حرکت می‌کردند، اما به جای چسبیدن به خط کناری نیم‌فضا را اشغال می‌کردند و وینگرهای تیم در فضای کناری زمین قرار می‌گرفتند.
حضور تونی کروس به عنوان دفاع چپ و جلو کشیدن مندی در نیم‌فضا
با جلو آمدن توپ در کناره‌ها باز هم الگوهایی در بازی رئال دیده می‌شد؛ اگر پیش‌روی توپ از سمت چپ رخ می‌داد، راموس به پست دفاع چپ می‌رفت و کاسمیرو جای او را در دفاع می‌گرفت؛ سپس رئال با استفاده از لوزی کروس-راموس-مندی-وینیسیوس جونیور سعی در اورلود سمت چپ و جلو بردن توپ یا انتقال آن به سمت مقابل را داشت؛ اینجا است که علت حضور راموس در دفاع چپ توجیه می‌شود. هنگامی که رئال قصد تعویض بازی را داشت، رنج بالای پاس‌دهی راموس به کمک‌شان می‌آمد و راموس به همراه کروس ابزارهای زیدان برای این انتقال از چپ به راست بودند. فرارهای مندی در نیم‌فضا به سوی دروازه اتلتیکو هم نقشه دیگر رئال برای نزدیک شدن به دروازه اتلتیکو بود. با جلو آمدن توپ راموس از این لوزی خارج می‌شد و کریم بنزما جایش را می‌گرفت، هر چند حضور بنزما در سمت راست رئال پررنگ‌تر بود.
حضور کارواخال، مودریچ، بنزما و وازکز برای اوورلود جناح راست
در سمت چپ حضور بنزما در کنار مودریچ، کارواخال و وازکز بیشتر دیده می‌شد و چرخش این چهار بازیکن و نفوذ‌های پیاپی باعث ایجاد چندین موقعیت برای رئال شد که در یکی از این موقعیت‌ها شوت کریم بنزما به تیرک دروازه اتلتیکو برخورد کرد.
رئال در صورت از دست دادن توپ با نفرات بالا سعی در بازپس‌گیری توپ داشت که این شیوه بر خلاف بسیاری از بازی‌های این فصل به علت عملکرد دفاعی خوب وینگرها و هافبک‌های تیم و هوشیاری بالای واران، راموس و کاسمیرو در صورت عبور اتلتیکو از پرس رئال بسیار موثر بود.
پرس واکنشی رئال پس از از دست دادن توپ
علاوه بر این باید به عملکرد عالی وینیسیوس جونیور و وازکز هنگامی که توپ تحت مالکیت اتلتیکو بود اشاره کرد که هر دو با دوندگی بالا تا زمین خودی عقب می‌آمدند و در دفاع تیمی با مدافعان همکاری می‌کردند.
اشتباهات سیمئونه و بلایی که سوارز سر اتلتیکو آورد
اتلتیکو در این بازی سعی در اجرای پرس از میانه زمین (Mid Block) با سیستم ۲-۴-۴ را داشت اما این پرس در اکثر بازی بی‌ثمر بود و به راحتی شکسته می‌شد. سوارز در این بازی نشان داد که چرا کومان تا این حد در بیرون گذاشتن او از تیم مصر بود؛ او علاوه بر دوندگی بسیار پایین در هنگام پرس (که در این مورد ژائو فلیکس هم او را همراهی می‌کرد)، نوعی سردرگمی هم در هنگام پرس مدافعین رئال از خود نشان می‌داد؛ یعنی علاوه بر نداشتن شدت کافی در پرس که کار را برای بازی‌سازی مدافعان رئال سخت کند، در قرار دادن هافبک‌های رئال در سایه خود برای قطع ارتباط با مدافعان هم ناکام بود. انفعال او حتی در هنگام مالکیت توپ توسط اتلتیکو هم مشهود بود؛ جایی که او در بسیاری از موارد به جای قرارگیری بین مدافعین رئال برای فرار در صورت ارسال پاس بلند، در حال قدم زدن در منطقه آفساید دیده می‌شد. این مسئله وقتی بیشتر نمایان می‌شود که در نیمه دوم و پس از تغییرات سیمئونه که جلوتر به آن پرداخته خواهد شد اتلتیکو دقیقا از همین راهکار و فرار کورئا و ارسال پاس بلند صاحب موقعیت شد. سوارز در حالی در دقیقه 70 بازی را ترک کرد که از 20 پاسی که ارسال کرده بود، آمار افتضاح 7 پاس صحیح را به ثمر رسانده بود.
عملکرد ضعیف سوارز هنگام پرس در حالی که نه تنها اقدامی برای پرس مدافع نمی‌کند، بلکه راه ارتباط با تونی کروس را هم باز گذاشته است.
هنگامی که رئال توپ را پیش می‌برد، با اضافه شدن کاراسکو به خط دفاعی و فلیکس به خط هافبک سیستم اتلتیکو به صورت ۱-۱-۳-۵ در می‌آمد و آنها سعی در حفظ فشردگی دفاعی خود را داشتند.
خط دفاعی پنج نفره اتلتیکو مادرید و چینش ۱-۱-۳-۵
مشکل اصلی اتلتیکو هنگام دفاع فضای زیادی بود که به کروس و مودریچ داده می‌شد. این دو بازیکن بارها در کناره‌ها به راحتی پاس‌های عمقی، حرکات ترکیبی و تعویض منطقه زمین را انجام می‌دادند و هیچ بازیکنی از اتلتیکو اقدام به پرس نمی‌کرد؛ انفعال اتلتیکو هنگام دفاع مشکل اصلی دیگر این تیم بود که به آنها ضربه زد.
فضای زیاد داده شده به تونی کروس پیش از تعویض منطقه بازی
هنگام بازپس‌گیری توپ هم به علت فاصله زیاد اکثر بازیکنان اتلتیکو (غیر از سوارز) از دروازه رئال و پرس واکنشی بسیار خوب رئال، ضدحمله‌های اتلتیکو با مشکل روبه رو می‌شد. ژائو فلیکس که این فصل کلیدی‌ترین مهره اتلتیکو و یکی از عوامل پیشرفت این تیم بود در هماهنگی با دیگر بازیکنان تیم موفق نبود و به علت عدم حمایت هم‌تیمی‌ها سعی در پیش بردن توپ با حرکات انفرادی داشت.
تغییرات سیمئونه در ابتدای نیمه دوم
پس از عملکرد ضعیف اتلتیکو در نیمه اول که نتیجه‌اش صفر شوت اتلتیکو در برابر هفت شوت رئال بود، سیمئونه دست به تغییر اساسی در تیم خود زد. او با آوردن رنان لودی و توماس لمار به جای فلیپه و کاراسکو (که دیگر بازیکن اتلتیکو بود که درخشش همیشگی را نداشت)، آرایش سمت چپ تیم خود را به کلی عوض کرد و در نیمه دوم اتلتیکو هنگام دفاع هم به صورت 2-4-4 سعی در بازپس‌گیری توپ داشت. در خط هافبک هم هکتور هررا جای خود را کورئا داد تا از فرارها و دوندگی او استفاده شود. این تغییرات تاثیر به نسبت مثبتی روی اتلتیکو گذاشت و آنها بالاخره موفق به ایجاد چند موقعیت شدند که جدی‌ترین آنها توسط توماس لمار در شرایط تقریبا دروازه خالی به بیرون زده شد. با این وجود این تیم همچنان از انفعال هنگام دفاع و ضعف پرس توسط سوارز و فلیکس رنج می‌برد. شوت سهمگین کارواخال و گل دوم رئال هم باعث شد که سیمئونه دنبال چاره‌ای برای این مشکلات باشد. سیمئونه اما در تصمیمی بحث‌برانگیز با نگه داشتن سوارز در ترکیب و بیرون کشیدن ژائو فلیکس، سائول را وارد زمین کرد. در ادامه بازی با ادامه پیدا کردن مشکلات اتلتیکو سیمئونه وادار به تعویض سوارز و آوردن کوندوگبیا شد. پس از به زمین آمدن کوندوگبیا جای سوارز اتلتیکو کاملا سوار بر بازی شد و رئال سعی در دفاع با نفرات بالا و حفظ نتیجه داشت. پرس بهبود یافته اتلتیکو در کنار بازی خوب رنان لودی، لمار و کوندوگبیا نشان داد که سیمئونه در انتخاب ترکیب اولیه اشتباهاتی را مرتکب شده است. آنها در ادامه موفق به ایجاد چند موقعیت شدند که در جدی‌ترین این موقعیت‌ها تیبو کورتوآ ضربه سر سائول را به زیبایی مهار کرد.
پرسِ فعال اتلتیکو پس از تغییرات سیمئونه
جمع‌بندی
تیم زیدان در این بازی با شکست دادن صدرنشین، در سه بازی حساس متوالی پیروز شد و فاصله خود را با اتلتیکو به سه امتیاز کاهش داد. آنها در این بازی عملکرد فوق‌العاده‌ای نداشتند اما استانداردهای تیم قهرمان لالیگا را از خود نشان دادند و به پیروزی‌ای که استحقاقش را داشتند رسیدند. اتلتیکو اما برای این که بتواند از فرصت ضعیف شدن بارسلونا و رئال در این فصل استفاده و پس از هفت سال قهرمانی در لالیگا را تکرار کند، باید از تکرار عملکردهای ضعیف این چنینی جلوگیری کند. به نظر می‌رسد در ادامه فصل رقابت جذابی را بین این دو تیم برای قهرمانی شاهد باشیم.