تیمو ورنر این روزها به مهاجم پر مشتریای در دنیای فوتبال تبدیل شده است. گلزنی مداوم برای آر بی لایپزیگ، به عنوان جذابترین تیم آیندهدار اروپایی حالِ حاضر، مسلماً نویددهندهی یک انتقال پر سر و صدا و گرانقیمت است و تعجبی ندارد اگر بایرن مونیخ، لیورپول و منچستر یونایتد برای جذب او علاقه نشان دادهاند. ورنر در فصل 20-2019 توانسته 21 گل به ثمر برساند که این فصل را به موفقترین فصل او، در میان چهار فصل حضور موفقش در لایپزیگ، تبدیل کرده است. تا اینجا در این فصل، در میان پنج لیگ معتبر اروپایی، تنها چیرو ایموبیله از لاتزیو و بازیکن افسانهای بوندسلیگا، روبرت لواندوفسکی، توانستهاند آمار گلزنی بالاتر از 21 گل در لیگشان ثبت کنند.
سرمربی تیمو ورنر در لایپزیگ، تغییر نقش او را در تیم باعث بالاتر رفتن متوسط کارایی او در بازی میداند. به گفتهی یولیان ناگلزمن، «ما نمیخواهیم او را دقیقاً در خط آخر بازی دهیم. او را در ترکیب اصلی کمی عقبتر قرار دادهایم تا با داشتن فضای بیشتر، فرصت پیدا کردن ریتم خود را داشته باشد و توانایی واقعی خود را در زمین نشان دهد. حالا نسبت به سالهای پیش توپهای بیشتری به او میرسد و او در موقعیت تازهی خود، یعنی بازی بین خطوط در مقابل تیمهای عقب نشسته در دفاع، پیشرفت کرده است. اگر او میخواهد به جمع بهترینها در دنیای فوتبال وارد شود باید کماکان تلاش کند تماس خود را با توپ در طول بازی افزایش دهد.»
آنالیز تاکتیکی
تیمو ورنر از زمانی که در سال 2016 با 10 میلیون یورو به آر بی لایپزیگ آمد، توانسته در 138 باری که در مسابقات لیگ و تورنومنتهای اروپایی به میدان رفته، 83 گل به ثمر برساند. این آمار نشان میدهد که بیشترین خطر او هنگامی است که در جلوی دروازه قرار گرفته باشد. در زمانهی کریستیانو رونالدو و لیونل مسی، هر آماری کمتر از یک گل در هر بازی آنچنان به چشم نمیآید؛ اما بازیکنان کمی هستند که توانستهاند همانند ورنر، آمار گلزنی خود را در طول چهار سال بازی در سطح اول فوتبال، روی یک گل در هر 1.6 بازی نگه دارند. او که توانسته در سن 24 سالگی و در ابتدای مسیر حرفهای چنین آماری به نام خود ثبت کند، لایق توجه بسیار بیشتری است.
ورنر یکی از سریعترینها در میان بهترین بازیکنان بوندسیلگا است و بیشتر موفقیتش به جا گذاشتن دفاع آخر بستگی دارد. مدافعین تیمهای مقابل در برابر ورنر، که سرعتهایی بالغ بر 35 کیلومتر بر ساعت را در فصل 19-2018 ثبت کرده بود، برای ندادن فضای فرار به او در پشت سر خود، ناگزیر به عقبنشینی بودند. با این وجود، اصرار او به دویدن در فضای محدود پشت دفاع، کمی تکبعدی به نظر میرسید، و معمولاً همتیمیهای خود را مجبور به انجام سانترهای عجولانه یا پاسهای عمقی جاهطلبانه میکرد، که به ندرت با موفقیت همراه بودند.
ورنر، همانطور که ناگلزمن نیز اشاره کرد، باید بُعد دیگری از فوتبال خود را پرورش میداد تا بتواند در بازیسازی مشارکت بیشتری داشته باشد. حالا او بهتر از همیشه میتواند در سیستم 3-4-3 ناگلزمن، که در آن دفاعهای کناری – که شامل آنجلینیو، بازیکن سابق منچسترسیتی، و یکی از این دو بازیکن یعنی نوردی موکیله و کریستوفر انکونکو میشود – به حمله اضافه میشوند (تصویر بعدی)، برای بازپسگیری توپ در بین خطوط به عقب برگشته و برای دیگر همتیمیهایش موقعیتسازی کند. این برای ورنر، به عنوان مهاجمی که پاهای توانایی برای کنترل و حفظ موثر توپ داشته است، یک پیشرفت طبیعی حساب میشود. او تلاشی برای زدن ضربهی سر نمیکند و به ندرت ضربهی سر مفیدی به توپ زده است؛ به طوری که، در 25 بازی خود در فصل ۲۰-۲۰۱۹ بوندسلیگا، تنها در پنج مورد از 26 نبرد هوایی با حریفان پیروز شده است.
ورنر، در عوض، تواناییهای خود را میشناسد و بر اساس آنها بازی میکند. هدف اصلی او قرار گرفتن در موقعیتهای خطرناک جلوی دروازه است و این کار را با مهارت انجام میدهد؛ به طوری که، تنها هفت بازیکن در پنج لیگ معتبر اروپایی توانستهاند در لیگ 20-2019 شوتهای بیشتری را، نسبت به ورنر، روانهی دروازه کنند. علاوه بر اینکه او یک تمامکنندهی فوقالعاده است، ترکیب سرعت بالا و حرکات هوشمندانه او میتواند ویرانگر باشد. مقدار کل xG (احتمال گل شدن شوت) او در این فصل بوندسلیگا، برابر با 18.49، یعنی 2.5 واحد کمتر از مقدار واقعی آن برای ورنر، است. در مقام مقایسه، مقدار xG لواندوفسکی تنها 1.3 واحد بیشتر از تیمو ورنر است.
در حرکت بودن مدام ورنر، او را قادر به فضاسازی برای دیگران و گریز از مدافع مستقیم خود ساخته است. همچنین، از آنجایی که مدافعان باید مدام بین گزینههای تعقیب او تا میانههای زمین یا سپردنش به دست هافبکهای خودی، یکی را انتخاب کنند، تعقیب کردن او نیز مشکلتر شده است. او به خوبی میتواند بدون فرصت دادن به مدافع برای انجام واکنش، با حرکت در فضای کور پشت مدافع سمت راست، بدون شناسایی شدن، با زمانبندی دقیق و فرار از کنار زمین، خود را به نزدیکی دروازه برساند.
نقش در آر بی لایپزیگ
ورنر، با عقبتر بازی کردنِ مدافعان تیمهای مقابل، فرصت کمتری برای حرکت پشت آنها دارد، اما ناگلزمن با به کار گرفتن گلزن اصلی تیمش به عنوان بازیکن آزاد و دادن دستورهای مشخص به او، او را برای گرفتن توپ آزاد گذاشته است. حرکات او باعث ایجاد فضا برای بازیکنان گوشهایتری مثل مارسل سابیتزر، آنجلینیو و انکونکو، برای نفوذ به پشت خط دفاعی میشود.
حالا ورنر با تصاحب توپ در بین خطوطِ تحت فشار، چرخیده و آن را به نزدیکترین بازیکن برای نفوذ به خط دفاع میرساند. در مثال تصویر بالا، که مربوط به بازی آنها مقابل ماینتز است، ورنر برای رسیدن به پاسی که به او داده شده جلو کشیده و با یک پاس در عمقِ تک ضرب و تماشایی یوسف پولسن را از سمت راست راه میاندازد. پولسن با حرکت بی امان به سمت گل، توپ را به نزدیک دروازه برای هالستنبرگ سانتر کرده و او نیز از فاصلهای نزدیک گل را به ثمر میرساند.
دویدن مهاجمان در جهتهای مخالف برای جدا کردن مدافعان و ایجاد رخنه در خط دفاع، ویژگی بارز لایپزیگِ ناگلزمن است. معمولاً کسی تیمو ورنر را هنگام حرکت رو به عقب او در بین خطوط تعقیب نمیکند؛ در نتیجه، با پیوستن هافبکها یا مدافعین کناری به حمله و برتری عددی در یک سوم هجومی، ورنر میتواند بلافاصله دور زده و خود را در جهت دروازه قرار دهد.
در سال اخیر، ناگلزمن در تلاش بوده تا به ورنر فضای بیشتری برای بازی بدهد، به همین جهت او در چند بازی در طول سال گذشته، حضورهای بسیار موفقی در بال چپ لایپزیگ داشته است. او زمانی آنقدر متمایل به توپ بازی میکرد که گاهی اوقات حرکتی مشابه با همتیمی مهاجمش انجام میداد و باعث دوبارهکاری میشد؛ در صورتی که حالا بسیار بهتر میتواند وظایف خود را به عناون بازیکن کناری، انجام داده و با حفظ موقعیت خود منتظر رسیدن توپ بماند (تصویر بعد). با رسیدن توپ، تیمو ورنر به سمت راست خط دفاعی حمله کرده و معمولاً با حرکت برشی به سمت داخل محوطهی جریمه رفته و با پای راست خود به سمت دروازه شلیک میکند. بیشتر گلهای او در این فصل – 22 از 25 گل او در بوندسلیگا و جام قهرمانان اروپا – با استفاده از برتری او در این ناحیه به ثمر رسیده است.
تیمو ورنر، در هنگامی که مدافعان جلو کشیده و فضای پشتشان را خالی میگذارند، همچنان زهردار است؛ به طوری که او چهار گل خود را در فصل 20-2019 از روی ضد حمله به ثمر رسانده است، آماری که هیچ بازیکن دیگری در پنج لیگ ممتاز اروپایی نتوانسته بهبود بخشد. با وجود اینکه بازی ورنر در چندین بُعد پیشرفت کرده، هنوز هم تخصص او فرار به فضای خالی پشت دفاع است.
حالا ورنر به مهاجم بهتری، نسبت به سال گذشته، تبدیل شده است و با اینکه گلهایش تیتر یک اخبار را به خود اختصاص دادهاند، هنوز تواناییهای قابل رشد فراوانی دارد. به نظر میرسد پیشرفتهایی که اخیراً در بازی ورنر ایجاد شده، او را در مسیرِ برداشتن قدم منطقی بعدی در مسیر حرفهایش، یعنی ورود به یکی از باشگاههای تراز اول فوتبال اروپا، قرار داده است.
3 پاسخ
باتوجه به اینکه مدتی میشه بازیهای تیمو ورنر رو زیر نظر دارم، باید بگم تیمو ورنر زمانی که در موقعیتهای حساس در برابر تیمهای بزرگ قرار میگیره، دچار کمبود اعتماد به نفس میشه و نمیتونه آمار گلزنی خودش رو بهتر کنه. به عنوان مثال تیمو ورنر در برابر بایرن مونیخ، موقعیتهای حساسی رو از دست داده. به همین خاطر یواخیم لو کمتر از تیمو ورنر در ترکیب اصلی تیم ملی فوتبال آلمان استفاده کرده. اما به هرحال تیمو ورنر یکی از مهاجمان ستاره و بااستعداد اروپا محسوب میشه. امیدوارم ورنر بتونه این نقطه ضعف خودش رو بهتر کنه و تبدیل به یک فوق ستاره بشه.
ممنون به خاطر این مطلب مفیدتون.
* این نقطه ضعف خودش رو برطرف کنه. در کامنت قبلی اشتباهی رخ داد که اصلاح شد.
* این نقطه ظعف خودش رو برطرف کنه. در کامنت قبلی اشتباهی رخ داد که اصلاح شد.